Rodzaje nieruchomości – lokal

Lokal

Lokal to część składowa budynku. Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu – stanowić mogą odrębne nieruchomości. Samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych (podobnie można zdefiniować lokal o innym niż mieszkalnym przeznaczeniu).[1]

Do lokalu mogą przynależeć, jako części składowe, pomieszczenia, choćby do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, takie jak piwnica, strych, komórka, garaż – zwane „pomieszczeniami przynależnymi”. Lokale wraz z pomieszczeniami przynależnymi zaznacza się na rzucie odpowiednich kondygnacji budynku, a w razie położenia pomieszczeń przynależnych poza budynkiem mieszkalnym – także na wyrysie z operatu ewidencyjnego. Dokumenty te stanowią załącznik do aktu ustanawiającego odrębną własność lokalu.

Lokal to lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki; nie są lokalem pomieszczenia przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych.[2]

Ponadto ustawa definiuje pojęcia:

• lokalu socjalnego – to lokal nadający się do mieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, którego powierzchnia pokoi przypadająca na członka gospodarstwa domowego najemcy nie może być mniejsza niż 5 m², a w przypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego 10 m², przy czym lokal ten może być o obniżonym standardzie;
• lokalu zamiennego – to lokal znajdujący się w tej samej miejscowości, w której jest położony lokal dotychczasowy, wyposażony w co najmniej takie urządzenia techniczne, w jakie wyposażony był lokal używany dotychczas, o powierzchni pokoi takiej jak w lokalu dotychczas używanym; warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli na członka gospodarstwa domowego przypada 10 m² powierzchni łącznej pokoi, a w przypadku gospodarstwa jednoosobowego – 20 m² tej powierzchni;
• powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego – to powierzchnia wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, szczególnie pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń, służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Z punktu widzenia inwestorów ważny jest podział nieruchomości uwzględniający ich przeznaczenie. Przeznaczenie nieruchomości decyduje o sposobie jej wykorzystania i zagospodarowania. Jest ono również postrzegane jako jedna z głównych cech cenotwórczych nieruchomości, co jest brane pod uwagę w procesie wyceny.[3]

Bibliografia:

[1] Ustawa z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. nr 80, poz. 903).

[2] Ustawie z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2001 r., nr 71, poz. 733).

[3] D. Trojanowski, Nieruchomość komercyjna i jej miejsce, ,,Nieruchomości”, nr 4, 2002.